Compano on tour

Nou vooruit dan maar. Gemaakt met Hugin, een gratis open source panoramaprogramma, daarna met Gimp (ook open source) re-sized en als jpg opgeslagen. Veel bewerking is niet mogelijk, komt nog wel.

De ingescande foto's uit 1947 hebben wel hun diensten bewezen. Hier zijn de volgende vergelijkingen: 1947 Bandung 2010 1947 Bogor 2010 Waarschijnlijk is dit onze laatste post voor we naar huis gaan. Mochten er nog noemenswaardige zaken opduiken dan posten we nog wel. Tot zaterdag!

Bogor 3 Weer dat park in, nog meer foto's. Vuilnisbakkenras Mooie verroeste wiebelbrug Bloem Bloem Bloemen Bloem Bloemen Bloemen Stoere boom (rechts) Ding Homo ballonicus (onzichtbaar, oude legende)

Botanische tuin, de stad Vanmorgen werden we om 0700 gewekt door kermis en markt voor de deur. Het was waarschijnlijk al een tijdje bezig gezien de drukte. Kermis en markt op zondagochtend 0700 voor de deur Wij zijn om het park de stad ingewandeld en het was er erg druk maar wel relaxed.  Vervolgens maar even naar het park (het wordt een beetje saai). Foto's: Oud paleis Soekarno 100 hectare botanische tuin midden in de stad. Lunch in de verte. In Bogor merk je niets van de moskeecultuur, geen gebeden en geen gemister (wel een paar keer maar toch op een andere manier, zachtjes, bijna fluisterend).

Bogor Bogor is leuk, mooi en de mensen doen normaal, geen gesis en gemister. Wij bevinden ons in een prachtig hotel gelegen aan het Sempur Park aan de beroemde botanische tuin. Er zijn hier kroegen, fantastische restaurants (echt Italiaans, Japans enzo). De laatste week gaan we genieten van het Leeuwarden van Azie (in Leeuwarden is ook een echte Italiaan en een Sushibar) alsof we een stedentrip aan het maken zijn. Mr. Bundi (lees hoofdstuk Bandung) kwam ons ophalen en via de 3-4-5-baans snelweg zijn we in 3 uur naar Bogor gescheurd. Qua rijstijl maakt een snelweg niet zo veel verschil met een provinciale weg, het gaat alleen sneller. De vluchtstrook is de snelste manier van verplaatsen. Een auto met pech wordt terecht verontwaardigd weggetoeterd, wat denken ze wel niet! Morgen de tuin in en naar het Peta Museum (een herdenkingsmuseum over wat hier de Agressi wordt genoemd). Schitterende douche in het hotel, 5 dagen vulkaanwater afgespoeld, afgelopen nacht waren we net twee zwavelst

Hello mister, how are you? Vandaag hebben we een paar uurtjes doorgebracht in Garut. Met de minibustaxi naar het centrum. Het is een bekend fenomeen in Indonesie, het moment dat je ergens loopt is het vanuit alle windstreken 'Hello mister, how are you', of als het voor mevrouw bestemd is: 'Hello miss.' Hello mis(s)ter, how are you betekent handel voor de mensen hier. Helaas zijn we geen handel en dat is voor beide partijen erg vervelend. Ook zijn we geen wandelende geldautomaten of hebben interesse in het kopen van wat dan ook behalve een een flesje water misschien en dan vragen ze ook 10 x de prijs die het normaal kost. Orang Putti (wit mens denk ik) is hier om uit te knijpen. Enige beleefdheid is ver te zoeken, ondanks de glimlach zijn het een stel onbeschofte lompe boeren van jewelste. Het leukste is niet te reageren, dan krijg je meteen commentaar in de lokale taal, wat wij niet letterlijk maar wel anderszins begrijpen. Leuke hobby is, voordat de gleuf onder de n

Met een chauffeur en een gids in een stoere auto de hele dag op pad (verslag volgt nog, kost wat meer tijd). Hier alvast wat foto's, meeste foto's zijn panorama's en die kunnen nog niet worden afgemaakt. Foto's hotel (stoomhut)

Vanwege een instellingsfoutje konden alleen geregistreerde bezoekers reageren. Vanaf nu kan iedereen een berichtje achterlaten.

Eczeem is weg, volledig hersteld zal ik maar zeggen en dat na twee dagen in de zwaveldampwaterinstallatie in onze hotelkamer. Helaas zal ik hier minimaal 4 x per jaar moeten doorbrengen om het op peil te houden.  Lijkt mij wel leuk overigens, gelukkig heeft Baukje af en toe ook een beetje eczeem en dan kunnen we lekker samen.  Verder zijn we op een soort Grieks eiland beland, we hoeven gelukkig niet te zonnebaden en verder is er niets te doen, heerlijk. We leven hier in 1920: een beetje wandelen, veel baden, lezen en converseren over het leven en dat soort onzin, heerlijk! We hebben onze mooie geschiedenisboeken mee, 1 x analoog, Baukje leest 'Leven en Lot' van Vasili Grossman (prachtboek, aanbevolen) en ik slinger digitaal op de e-bookreader heen en weer tussen de biografie van Soekarno van Lambert Giebels (Nederlandse visie op de Indonesische kant) en 'Grijs verleden' van Chris van der Heyden  (hoe de dappere Nederlanders de 2e wereldoorlog doorkwamen). Het klettert

Rust (met mr. Bundi naar Garut). Rustige reis met chauffeur Bundi naar Garut, op zondag zijn er minder files. Eerst naar Garut zelf, dat viel wat tegen, 'moderne' stad met veel herrie en gedoe. Uiteindelijk naar voorstadje Cipanas want daar zijn de hotels (we vonden wel een hotel in Garut maar die wilden ons niet). Cipanas is een vakantieoord en een kuuroord. Veel hotels met spa en zwembaden. In het hotel ook directe aansluiting (in de badkamer weliswaar) met het vulkaanwater wat goed is tegen reuma en huidziektes (ben benieuwd). We hebben besloten een week te gaan ontspannen, het water is goddelijk, een douche in een marmeren bad waar je niet meer onder vandaan wilt. Warm, zuiver en gratis van mammie natuur. We kunnen 2 nachten in het hotel en hebben vanaf dinsdag onze eigen 'spa bungalow' met een soort waterkamer waar alles stroomt en dampt en ruikt naar zwavel en sulfiet en nog wat van die zaken. 8 keer per dag in bad minimaal is het devies. De eigenaar van het h

De Banlieu van Bandung vind je overal, althans dat lijkt zo. Mensen die op voetgangersoversteekplaatsen wonen met kinderen in een soort tentje. Het is hartverscheurend en je doet er niets aan. Zoveel verschil tussen rijk en arm. Er zijn genoeg stinkend rijke mensen hier en er is ook een grote middenklasse. Daaronder heb je geen toekomst dus geen onderwijs, medische zorg, huisvesting, werk of inkomen. Je ziet ook niet veel echt oude mensen. Hartverscheurend.  Wij zijn echt rijke stinkerds, het 'dure' hotel met alles erop en eraan kost maar 28 Euro per nacht. Een taxirit van een kwartier 36 Eurocent, je waant je in de bovenlaag van de wereld en dat is alleen gebaseerd op geld.  Hotel Guntur bij het station De infrastructuur is volslagen uit de hand gelopen, grote verkrotte gebouwen naast een super architectonisch verantwoord marmergedrocht. Veel bewaking (overigens in 1994 toen ik hier 7 weken heb gewerkt voor de Indonesische televisie, in samenwerking met Teleac en het minis