Hello Mister
Hello mister, how are you?
Vandaag hebben we een paar uurtjes doorgebracht in Garut. Met de minibustaxi naar het centrum. Het is een bekend fenomeen in Indonesie, het moment dat je ergens loopt is het vanuit alle windstreken 'Hello mister, how are you', of als het voor mevrouw bestemd is: 'Hello miss.' Hello mis(s)ter, how are you betekent handel voor de mensen hier.
Helaas zijn we geen handel en dat is voor beide partijen erg vervelend. Ook zijn we geen wandelende geldautomaten of hebben interesse in het kopen van wat dan ook behalve een een flesje water misschien en dan vragen ze ook 10 x de prijs die het normaal kost. Orang Putti (wit mens denk ik) is hier om uit te knijpen. Enige beleefdheid is ver te zoeken, ondanks de glimlach zijn het een stel onbeschofte lompe boeren van jewelste. Het leukste is niet te reageren, dan krijg je meteen commentaar in de lokale taal, wat wij niet letterlijk maar wel anderszins begrijpen.
Leuke hobby is, voordat de gleuf onder de neus 'hello mister' kan roepen, dat tegen hen doen, en dan zijn ze stil. Verder is het wel begrijpelijk maar zo dom en vermoeiend. Het schijnt hier nog steeds een onstabiele regio te zijn. Vandaag was er een demonstratie met veel polisi van een waarschijnlijk fanatiek moslimgroep gezien de Arabische teksten en de aankleding van het geheel. Het zag er nogal fanatiek uit en dat op donderdag.
Verder was het rustig, ben uitgegleden over een bolvormig stukje blauw zonnebrilglas en heb alleen maar een rotsmak gemaakt en een gevoelige knie overgehouden, mazzel dus. Morgen vulkaanreis en lekker foto's maken. Foto's op deze blog zijn maar een selectie, er is veel en veel meer.
Het verslag Garut-Singaparna-Tasikmalaya houden jullie tegoed, doen we waarschijnlijk zaterdag of in Bogor. De verhalen van Tjeerd over de weg van Garut naar Tasikmalaya zijn wel begrijpelijk, het is een weg met veel mogelijkheden destijds voor de Indonesiers, met name de Siliwangi-divisie (dat was destijds de meest gedisciplineerde Indonesische guerillagroep/legeronderdeel die van hier kwam en het gebied op hun duimpje kende) was een zeer geduchte tegenstander van de 7 december-divisie van nl. De woorden 'Ik verdom het' van Tjeerd kunnen we ons levendig voorstellen. Maar nu eerst een biertje voordat dat ook niet meer mag.
Under the Vulcano
Eerst foto's, rest volgt (echt waar)
Het was prachtig, koud, nat, beetjeonbegaanbaar,aardige gidsen en die heb je wel nodig. De zwaveldampen zijn verschrikkelijk, af en toe sta je midden in een zeer ongezonde wolk naar adem te snakken. Mijn knietje speelde aardig op maar uiteindelijk waren we weer terug. De zilveren ring van Baukje is nu koper geworden, halsketting ook, kan je nagaan wat je inademt. Wel zakdoek voor de neus maar dat helpt nauwelijks. Rest van de tocht was onzin, beetje rondtoeren in das blauwe hinein. Dit is onze laatste tocht op die manier. Zaterdag naar Bogor en daar schrijven en zaken op een rijtje zetten. U hoort van ons.
Vandaag hebben we een paar uurtjes doorgebracht in Garut. Met de minibustaxi naar het centrum. Het is een bekend fenomeen in Indonesie, het moment dat je ergens loopt is het vanuit alle windstreken 'Hello mister, how are you', of als het voor mevrouw bestemd is: 'Hello miss.' Hello mis(s)ter, how are you betekent handel voor de mensen hier.
Helaas zijn we geen handel en dat is voor beide partijen erg vervelend. Ook zijn we geen wandelende geldautomaten of hebben interesse in het kopen van wat dan ook behalve een een flesje water misschien en dan vragen ze ook 10 x de prijs die het normaal kost. Orang Putti (wit mens denk ik) is hier om uit te knijpen. Enige beleefdheid is ver te zoeken, ondanks de glimlach zijn het een stel onbeschofte lompe boeren van jewelste. Het leukste is niet te reageren, dan krijg je meteen commentaar in de lokale taal, wat wij niet letterlijk maar wel anderszins begrijpen.
Leuke hobby is, voordat de gleuf onder de neus 'hello mister' kan roepen, dat tegen hen doen, en dan zijn ze stil. Verder is het wel begrijpelijk maar zo dom en vermoeiend. Het schijnt hier nog steeds een onstabiele regio te zijn. Vandaag was er een demonstratie met veel polisi van een waarschijnlijk fanatiek moslimgroep gezien de Arabische teksten en de aankleding van het geheel. Het zag er nogal fanatiek uit en dat op donderdag.
Verder was het rustig, ben uitgegleden over een bolvormig stukje blauw zonnebrilglas en heb alleen maar een rotsmak gemaakt en een gevoelige knie overgehouden, mazzel dus. Morgen vulkaanreis en lekker foto's maken. Foto's op deze blog zijn maar een selectie, er is veel en veel meer.
Het verslag Garut-Singaparna-Tasikmalaya houden jullie tegoed, doen we waarschijnlijk zaterdag of in Bogor. De verhalen van Tjeerd over de weg van Garut naar Tasikmalaya zijn wel begrijpelijk, het is een weg met veel mogelijkheden destijds voor de Indonesiers, met name de Siliwangi-divisie (dat was destijds de meest gedisciplineerde Indonesische guerillagroep/legeronderdeel die van hier kwam en het gebied op hun duimpje kende) was een zeer geduchte tegenstander van de 7 december-divisie van nl. De woorden 'Ik verdom het' van Tjeerd kunnen we ons levendig voorstellen. Maar nu eerst een biertje voordat dat ook niet meer mag.
Hey Mister, how are you?
Under the Vulcano
Eerst foto's, rest volgt (echt waar)
Het was prachtig, koud, nat, beetjeonbegaanbaar,aardige gidsen en die heb je wel nodig. De zwaveldampen zijn verschrikkelijk, af en toe sta je midden in een zeer ongezonde wolk naar adem te snakken. Mijn knietje speelde aardig op maar uiteindelijk waren we weer terug. De zilveren ring van Baukje is nu koper geworden, halsketting ook, kan je nagaan wat je inademt. Wel zakdoek voor de neus maar dat helpt nauwelijks. Rest van de tocht was onzin, beetje rondtoeren in das blauwe hinein. Dit is onze laatste tocht op die manier. Zaterdag naar Bogor en daar schrijven en zaken op een rijtje zetten. U hoort van ons.
nou nou nou, wat jullie al niet meemaken.
BeantwoordenVerwijderenen ik dan? ik zit hier moederziel alleen op de pels rijckenstraat.
jullie brengen toch geen andere katten mee mag ik hopen, dat kan ik echt niet aan.....
er gebeurt hier bijna niks, tja de glazenwassers zijn geweest, ik heb ze niet gezien hoor maar het raampje in de kamer was bijna dicht ineens en er lag geld op tafel voor het geval dat...nou een en een is twee en zelfs miro kan dat snappen.
als ik de vakantie-assistent en haar man mag geloven komen de buren van hiernaast dit weekend thuis. 't zal me benieuwen! eindelijk weer wat leven in de buurt.
ik hoorde ze zeggen dat ze zondagochtend het huis wilden stofzuigen, nou lekker dan, wat moet ik dan, nog een hele week, moet ik mijn haren dan maar buiten laten vallen, het zou toch veel slimmer zijn als ze NET voor jullie terugkomen (áls jullie dat tenminste nog van plan zijn)) komen stofzuigen, dan lijkt het in elk geval schoon ;)
yours faithfully
miro
Gelukkig, de buren zijn weer terug. Hun poes is dood, dus leve Miro! Amen. Wel de gebruikelijke herrie gemaakt die ik bij mijn eigen bazen ook zo lekker kan produceren. Hoop nietszeggende herrie, maar zo ben ik nu eenmaal.Buren zijn een aardig alternatief maar toch graag weer snel mijn eigen mensen over de vloer. Eigen bazen eerst.
BeantwoordenVerwijderenyours faithfully
miro